Σπήλαιο Μελιδόνης

Όπως τα περισσότερα ιερά σπήλαια της Κρήτης, το Μελιδόνι έχει μια ιστορία εμποτισμένη σε θρύλους και τραγωδίες. Αρχαιολογικά ευρήματα όπως αγγεία και τζάκια υποδηλώνουν ότι το σπήλαιο χρησιμοποιήθηκε κατά τη Μινωική περίοδο για διαμονή. Το σπήλαιο έπαιξε σημαντικό κανόνα κατά τη ρωμαϊκή εποχή ως τόπος λατρείας του Ταλέως Ερμή, μιας τοπικής λατρείας που συνέδεε τον Τάλω με τον Ερμή. Στην ελληνική λογοτεχνία, ο Τάλως περιγράφεται είτε ως δώρο του Ηφαίστου στον Μίνωα, είτε ως δώρο του Δία στην Ευρώπη, είτε πιθανότατα ως ο γιος του Κρή, της προσωποποίησης της Κρήτης. Είτε έτσι είτε αλλιώς, ο ρόλος του ήταν να προστατεύει το νησί από τους εχθρούς που το περιτριγύριζαν τρεις φορές κάθε μέρα και πετούσαν ογκόλιθους σε αντίπαλα σκάφη που πλησίαζαν.

Στη νεότερη ιστορία του σπηλαίου, χρησιμοποιήθηκε από αντάρτες και χωρικούς ως καταφύγιο κατά την Τουρκοκρατία. Δυστυχώς, τον Οκτώβριο του 1823, οι Οθωμανοί κατέλαβαν το χωριό και οι ντόπιοι υποχώρησαν μέσα στη σπηλιά. Περίπου 370 άνδρες, γυναίκες και παιδιά, καθώς και 30 επαναστάτες, κατάφεραν να επιβιώσουν στη σπηλιά για περισσότερους από τρεις μήνες έως ότου η οθωμανική μανία οδήγησε τελικά στον θάνατό τους. Ο ιστορικός Γεώργιος Κρέμος γράφει στο βιβλίο του Chronology of Greek History 1453-1830 ότι ο Χουσεΐν Βέης πολιόρκησε χρησιμοποιώντας κανόνια και βόμβες και έκανε επιδρομή στο σπήλαιο για τρεις μήνες.

Τα λείψανα των νεκρών φυλάσσονται στην καρδιά της Αίθουσας των Ηρώων σε μια σαρκοφάγο στολισμένη με δάφνες και ελληνικές σημαίες.

Εκτός από τη συναρπαστική ιστορία του, το σπήλαιο εντυπωσιάζει με την τεράστια πρώτη του αίθουσα και τους εντυπωσιακούς σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Το σπήλαιο είναι καλοδιατηρημένο και προσβάσιμο, αν και μόνο η κύρια αίθουσα είναι επισκέψιμη από το κοινό, ενώ τα υπόλοιπα προορίζονται για επαγγελματίες ορθογράφους, ερευνητές και αρχαιολόγους.

Απόσταση 11,4 km 17 λεπτά με αυτοκίνητο